కత్తి; వైజాగ్ కత్తి; ఏడ్చే రకం కాదు; ఏడిపించే రకం

సై ఆట చిత్రం సమీక్ష


గమనిక: ఇది చదివి నన్ను తిట్టొద్దు.


నా జీవితం లో ఇంత కామెడీగా ఏ సినిమాని చూడలేదు. బాల్కనీ లో వెల్ల మీద లెక్క వెయ్యడం కూడా దండగ; ఇద్దరం.
దయ చేసి ఎవరు వెళ్ళకండి


కథకి వస్తే, శంకర్ బాబాయ్(కోట) పండిట్(శివ ప్రసాద్) శత్రువులు, ఒకరి మనుషుల్ని ఒకరు చంపుకుంటూ ఉంటారు.
దుర్గ మల్లేశ్వరి - వైజాగ్ కత్తి(చార్మి) డాన్సు చొరెఒగ్రఫెర్ పిల్లల్ని వేసుకుని ఓంకార్ గాడి ఆట షో లో పర్తిసిపతే చేయడానికి వస్తుంది.  ఓంకార్ వాళ్ళకోసం ఒక ఇంటిని చూస్తాడు, ఆ ఇంటి పక్కనే శంకర్ బాబాయ్ మనుషులతో గొడవ పడి శంకర్ బాబాయ్ ఇంటికి వెళ్లి ఆ విషయం చెప్పి ఆ శంకర్ బాబాయ్ ఇంటిలోనే  డాన్సు ప్రాక్టీసు చేయడం మొదలు పెడుతుంది. అలాగే గొడవల్లో పండిట్ మనుషులతో కూడా గొడవ పడుతుంది. ఎలాగో మొత్తం మీద శంకర్ బాబాయ్ వలలో పడి, తనతో వచ్చిన పిల్లల్ని ఎరగా చూపి పండిట్ కొడుకుని(పండ- అజయ్)ని చంపమంటాడు.


తప్పక చంపేస్తుంది పండ ని. మల్లి ఇక్కడ శంకర్ బాబాయ్ ఆ పండిట్ ని కూడా చంపేయి అంటాడు. ఆ పండిట్ ని పట్టుకుని బంధించి శంకర్ బాబాయ్ కి ఫోన్ చేసి నీ చేతులతో నువ్వే చంపు అని ఒక్కడినే రమ్మని, పిల్లల్ని వదిలేయాలి అని చెబుతుంది. అలాగే చేస్తాడు శంకర్ బాబాయ్. అప్పుడు ఒక సొల్లు ఫ్లశ్బచ్క్ చెప్పి పగ తీచుకుంటుంది మన దుర్గ మల్లేశ్వరి. చచ్చే రకం కాదు చంపే రకం.
చూసి నేను ఏడ్చా చచ్చ.


దేవిశ్రీ ప్రసాద్ పాటల్ని ఎవరికో ఔత్సౌర్స్ చేసినట్టున్నాడు. కామెర వర్క్ అసలా బాలేదు. కామెడీ, అది నిల్లు. విజువల్ ఎఫ్ఫెక్ట్స్ అసలా బాలేదు.


ఈ సినిమాకి రేటింగ్  ఇవ్వడం కూడా అనవసరం. హాల్ లో కాదు, సీడీ లో కాదు, ఆకరికి టీవీ లోవేసినా చూడక్కర్లేదు. టైం దండగ, తలనొప్పి. ఇంకా ఎమన్నా రాయాలన్న చిరాగ్గానే ఉంది.